Het is alweer heel wat jaartjes geleden, dat ik mijn eerste gitaar kocht. Jawel, ik heb hem zelf betaald van de spaarzegels, die je toen op school kon kopen. 40 Gulden kostte hij.

Ik heb er daarna nog heel wat versleten bij al die bandjes, waarbij ik heb mogen spelen.
The Shadows hebben vanaf het begin mijn leven danig beïnvloed, want er was niemand in die tijd die zo’n geluid had. Wist ik veel dat dat Fender gitaren waren . . . geweldig klonken die dingen.

De meeste bandjes waren in die tijd copieën van The Shadows.
Ik speelde o.a. bij The Jumping Dynamites, The Magic Strings, The Dimes, en al die andere bandjes, die ik ben vergeten.
Vanaf 1979 was het een poos stil.

Door omstandigheden heb ik 11 jaar geen muziek gemaakt.
Vervolgens ben ik als bassist verder gegaan. Dat kwam omdat ik werd gevraagd door Daybreak. Toevallig speelde Alfons Haket daar ook in.
Ze zaten plotseling zonder bassist en vroegen me of ik wilde invallen.
Dat invallen heeft onderhand anderhalf jaar geduurd.

Ik mag niet vergeten dat ik ook nog een aantal jaren met The Rockmasters heb gespeeld. Dit keer weer als gitarist. Leuke band was dat met veel afwisseling in de muziek.
The Dimes kwamen daarna weer te voorschijn middels een reunie.
Die reunie duurde ook weer een aantal jaren.

In diezelfde tijd kwam ik bij Hank The Knife terecht. Dat was in de negentiger jaren. Dat was optreden op de grote festivals met veel collega bands uit die tijd.

Ook daar kwam weer een einde aan waarna ik uit de Rock en Roll stapte en een countrybandje (Bulletproof) begon.
Via Bulletproof  en Stickleback (toch weer R&R) en gelijktijdig  Colonel Hammonds Four (óók country), belandde ik tóch weer bij Hank The Knife. Dit keer als geluidsman. Dat heeft niet erg lang mogen duren (was trouwens erg leuk om te doen), want Henk wilde terug naar een viermans bezetting en vroeg mij of ik deze keer de bas wilde doen.
Dat wilde ik wel, dus daar gaan we weer vol mee aan de slag.

Dit was in een notendop mijn muzikale verhaal.

Fred van Geffen.